| |
Τα μάτια της.
Τα μαλλιά.
Τα πικραμένα χείλη.
Η καρδιά που χτυπά
και κανείς δεν ακούει,
κάτω απ’ το στήθος,
που όλοι θαυμάζουν.
Ένα μικρό κορίτσι,
που μεγάλωσε
κι έκλαψε,
όπως συνηθίζουν,
οι μεγάλοι.
Την κοιτώ.
Την αγγίζω.
Το φτερωτό
κορμί της.
Τα μάτια της.
Τα μαλλιά.
Τα πικραμένα χείλη.
Μόνος,
στο σαρωμένο απ’ τον χρόνο,
άδικο δωμάτιο.
Γυρίζω από σκιά σε σκιά,
από γωνία σε γωνία,
από τέλμα σε τέλμα.
Ήρθε η άνοιξη.
Έφυγε η άνοιξη.
Οι κραυγές,
όσων ουρλιάζουν,
πως αυτά,
δεν υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν.
Τα μάτια της.
Τα μαλλιά.
Τα πικραμένα χείλη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
