| |
Στου έρωτα τα σκοτεινά της ρεύματα
με οδηγεί.
Παράλληλη ζωή κι αλλοτινή.
Δυική πραγματικότης.
Κλειστά τα μάτια, μα το πνεύμα μόνο μένει ανοικτό.
Αιώνια νύχτα το σώμα μου υπνωτίζει.
Μονάχα εκείνη στο κενό νόημα δίνει.
Με δημιουργεί κι έπειτα μ' αφήνει.
Με ξυπνά για να προφέρω τ' όνομά της.
Πότε ψίθυρος και πότε ουρλιαχτό,
στο άδειο δωμάτιο υπάρχει η σκιά της.
Εδώ σιωπή, γιατί στο θόρυβο την χάνω.
Είναι κρυφή για τον πολύ τον κόσμο,
μα φανερή σ' ότι κι αν κάνω.
Τώρα είναι εδώ και δίπλα μου κοιμάται.
Την ονομάζω αναπνοή,
φωνή της ερημιάς μου.
Γλυκιά Εμμονή.
Εμμονή της καρδιάς μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
