| |
Όλα αλλάζουν κάθε πρωί
Το περίμενες;
Το περίμενες τα χρόνια που επέμενες
πως ότι θα ρθει θα το αρπάξεις και θα το κάνεις δικό σου;
Τώρα ο χρόνος σε προσπέρασε κι εσύ
Μοιάζεις ο γερασμένος λύκος του κόσμου
Αυτός που όλο υποσχέσεις τριγύριζε
Που έσπερνε τον τρόμο χωρίς ενοχές κάτω απ τα φώτα της πόλης
Κι έτσι βρήκες και πάλι την μόνη σου διέξοδο
Την πένα σου, αυτήν που ποτέ δεν βούτηξες σε μελάνι
Παρά μόνο στο αίμα τον μαγισσών
Και τριγυρνάς πάλι ψάχνοντας το επόμενο θύμα
Κρίμα, κακέ μου λύκε, κρίμα
Θα είσαι αυτός πλέον που μπορείς να είσαι
Ξέχνα τον χρόνο που πέταγες πάνω απ το φως των αστεριών
Ξέχνα τον κόσμο που ζούσε όπως ποθούσες
Πλέον θα λυγάς
Πλέον θα λυγάς σαν το καλάμι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
