| |
Πέρασα χρόνια της σκουριάς μέρες του μαλαμάτου
Έτσι κι αλλιώς πάντα η ζωή τα φέρνει όπως τα θέλει
Χαρές ανώφελες πολύ, χαρές του πεταμάτου
Κι άλλες που είναι γλυκύτερες ακόμη κι απ’ το μέλι
Κι ήρθαν φορές που κιότεψα που στο θεό είπα σώνει
Που έριξα κάτω τα’ άρματα , και γύρισα την πλάτη
Προτού κοιτάξω χαμηλά, πριν δω να ξεφυτρώνει
Μέσα απ’ το χώμα η άνοιξη κι αναγεννιέται η πλάση
και τότε μου πε μια φωνή βγαλμένη από το μύθο
Πως η ζωή είναι ένα τροχός, σφαίρα είναι που γυρίζει
Στο τέρμα φτάνει, κι ύστερα κάνει και πάλι κύκλο
Για κάθε που αποχαιρετά άλλον καλωσορίζει
Πέρασα χρόνια του χαλκού κι έκανα χίλια λάθη
όνειρα άφησα πολλά να πάνε ανέμου κάκου
στην άμμο πάνω έχτιζα δεν είχα ακόμη μάθει
πως ο καιρός είναι αδερφός δίδυμος του κυμμάτου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
