| |
τα ναύλα της ψυχής μου
η θύμησή σου έγινε αλαργινό καράβι
που πλέει ακυβέρνητο στο έρημό μου βράδι
πυξίδα η καρδούλα μου σπασμένη μακριά σου
κι εσβήσες μεσοπέλαγα το φάρο της καρδιά σου
ταξίδια κάνω με το νου και ναύλα της ψυχής μου
στα μονοπάτια του μυαλού νόημα της ζωής μου
μονάχα εκεί σε συναντώ και κάθε νύχτα τρέχω
να ξεγελάσω την καρδιά ν αντέξει που δεν σ΄εχω
η θύμησή σου έγινε ατίθασο αλάνι
ξεχύθηκε μες στο μυαλό και βγήκε για σεργιάνι
πετροβολεί ολόνυχτις το τζάμι της ψυχής μου
και με "γελάει" σαν φάνηκε η θλίψη της ζωής μου
©Μάρθα Λογαρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
