... ξέχασες πάλι τις μπηχτές στην άδολη καρδιά μου μαχαιριές...
ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ...
Κάποιοι δεν καπηλεύονται τρέχοντα γεγονότα
Για να ματίσουν το κενό της αδειανής ψυχής τους,
Μα αντίθετα, αθεράπευτα μένουν στα "ειωθότα"
σαν "φασαρια για το τίποτα" για τους "μεγίστους"!..
Μα η γλώσσα ερμηνεύοντας συχνά παρερμηνεύει
Θέλει τα αναμενόμενα ποτέ να μην ισούνται
Με της ψυχής μας τα τρελλά, που ικανοποιούνται
Με κείνα τα γενόμενα που η σκληρή πρεσβεύει
Και αναπάντεχη ζωή, τρεχούμενη διαρκώς
Σαν μαύρο δάκρυ, δροσερό από κρυμμένη βρύση.
Κάποιοι το ξέρουν μάτια μου πως είναι δυστυχώς
μόνο ένα μόριο φτωχό στην απέραντη τη φύση.
