| |
ηθικοπλαστικό
Σπίτια δίχως σκεπή σ’ ένα συμβόλαιο παλιό
μες το δωμάτιο το δικό μας το κελί
κάπου λαβώνονται οι ώρες κι οι καιροί
και κιτρινίζουν το χαρτί
γράφω με μελάνι ότι θες να πεις
η υποψία στα όνειρά σου ήταν που έπαιζε κρυφτό
κι αν προσπαθούσες να ξεφύγεις πάλι θα ρχόσουνα εδώ
γι’ αυτό που δίνει η ζωή ή σου το παίρνει
γι’ αυτό που ήξερες πως θες ή σου ανήκει
εσύ θα το ’λεγες γραφτό ή καλοσύνη.
Στο σπίτι που κοιτά το σταυροδρόμι
ντοκουμέντα και νόμοι, αναμνήσεις παλιές
το χέρι νευρικά στο συρτάρι σου ξεδιαλέγει ενοχές
καφέ σφραγίδα για τις δεσμεύσεις σου
μπλεγμένες στις υποσχέσεις σου
ό,τι σε εμπλέκει το απωθείς
με γομολάστιχα κόκκινη μπλε.
Πριν το φθινόπωρο πετάξει φορεσιές
τα καλοκαίρια γράφανε λέξεις δικανικές
μαζί με σκέψεις ρηχές στο προσκεφάλι σου
σε λευκά τετράδια σ’ ώρες δανεικές
αυτοί που θέλανε να κλάψουν, να ντραπούν
μ’ όσα δεν σκέφτηκαν ν’ αλλάξουν
όσα δε θέλησαν να δουν
όλα συγνώμη ζητούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
