| |
Κλείνω την πόρτα,
πίσω μου αφήνω ερωτήσεις και φωνές.
Αλλάζω στης ζωής μου τα πανιά τη ρότα,
δεν νιώθω τύψεις πλέον ούτε ενοχές.
Βαδίζω μόνος.
Φτιάχνω το μέλλον μου όπως είχα φανταστεί.
Τι κι αν δεν είμαι πλέον όπως ήμουν πρώτα,
μία ελπίδα τώρα έχει γεννηθεί.
Και πως να πω σε δυο ανθρώπους καλημέρα
που ονειρεύτηκαν τον ίδιο προορισμό,
στη διαδρομή το τρένο άλλαξε πορεία
και πήραν δρόμο δίχως να 'χει γυρισμό.
Κι αν η ζωή δεν πάει άλλο παραπέρα
κι αν έχει μείνει στο τελευταίο της λεπτό,
σαν πεινασμένος ανασαίνω τον αέρα
μα θα τη ζήσω τώρα όπως θέλω εγώ.
Κι αμα δεν βλέπεις μέχρι τώρα τα σημάδια
που με κατάντησαν ζωή ν' αναζητώ,
πες μου το νόημα να μείνω πιο θα είναι
αν δεν μπορέσω κάπωςνα δικαιοθώ.
Φεύγω, δεν βλέπεις;
Να χτίσω θέλω τα συντρήμια της καρδιάς,
εκείνα που εσύ χωρίς αιτία,
γκρέμισες δίχως να σκεφτείς πως με πονάς.
Έμεινα μόνος να κοιτάζω τα σημάδια,
χωρίς να έχω που τον πόνο μου να πω.
Δάκρυα αφήνω στα δικά σου μαξιλάρια
που επιμένεις πως για όλα φταίω εγώ.
Και τελικά σ' αφήνω πίσω να καυχέσαι
πως σ΄ όλα ήσουνα η τέλεια και σωστή.
Πάρε εσύ τη δόξα, λέω, δεν βαριέσαι;
Με αγαπά αντί για 'σένα η ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
