| |
εγω σαν φτερωτος θεος
πληγωμενος απο ερωτα , θνητος
ψαχνω την αγαπη
ψαχνω μεσα στο πληθος, μια ακομα σκια
ψυχρη,σαν αμιλητη χροια
να ζησω του ερωτα τα παθη
εσυ,σαν κορη γνησια αληθινη
που ψαχνεις ερωτα,πατρικη στοργη
ριξε το βλεμμα και το γινατι
εσυ,που με κοιταζεις λες και εισαι η σιωπη
που κανεις θορυβο πιο πολυ απο βροχη
ξερω πως νιωθεις την αναγκη
πως να αντεξω;
εναν ερωτα που με αφηνει απεξω
εναν τοιχο που δεν σπαει
και τα δεσμα ορθια κραταει
πως να αντεξω;
εσενα που στα ονειρα μου βλεπω
να με φωναζεις,παλι τρεχω
μα δεν φτανει να σ΄ εχω
εσυ,που περιφερεσαι σαν σκια
και γινεσαι λαμψη ξαφνικα
πες μου, πως να αντεξω
εμεις που κοιταζουμε τα αστερια μαζι
και περιμενουμε ο ηλιος να βγει
μηπως τελικα...
ειμαστε δυο κοσμοι διαφορετικοι;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
