| |
Καμωμένη από φύλλα φυτών και περιώνυμα άνθη
αντικρίζεις το πρωινό σαν θαλπωρή πάνω στις παρειές σου που ανατινάζονται
για να ξαφνιάσουν την αιωνιότητα.
Εκεί σε θέλω,
την ώρα του συναπαντήματος άνεμος να αγαπά τον άνεμο και μια μυθιστορία
να πλέκεται ανάμεσα σε φαντασίες και πραγματικότητες
και συ εξαϋλωμένη.
Η μέρα κύλησε·
Ήρθες αλλά δεν ήρθες·
Είσαι ένα κοχύλι μακρινό που έβαζα στ' αυτί μου να ακούω θάλασσα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
