Κάτι πλανόδιοι Νυχτοβάτες
ανασκαλίζοντας τις στάχτες
σ’ ένα παλιό και ολοσκόνιστο συρτάρι
Παλιές θυμήθηκαν αγάπες
καιρούς που πέρασαν αντάρτες
κι ένα πανσέληνο λιωμένο Ροκ φεγγάρι
Των συναισθήσεων, της λαχτάρας
πλήκτρα αρμονίου, τάστα κιθάρας
σαν μια παρέα όπως παλιά η μπάντα παίζει
Το χειροκρότημα αρμονίας
σε κάθε παύση μελωδίας
προς τέρψη δίνεται απ’ το κάθε ένα τραπέζι
Απαγκιστρώνει τη σιωπή, απαγκιστρώνει
απόψε η φλόγα της ψυχής, ξάδερφε Αντώνη
τ’ άσματα ανθίζουνε σαν ασημένια κρίνα
μέσα απ’ τις άριες που αρθρώνει η Κατερίνα
Αντιφεγγίζει Ροκ φεγγάρι, αντιφεγγίζει
στο Costa – Costa, άπλετο χρώμα, φως σκορπίζει
κι ένα τραγούδι τριών λεπτών, φωτιά έχει πάρει
κι η στάχτη φτιάχνει στον καμβά το Ροκ φεγγάρι
Κάτι πλανόδιοι Νυχτοβάτες
τραγούδια φόρτωσαν στις πλάτες
20 χρόνια και σημάδεψαν το κύμα
Διάβηκαν σήμερα ίδιες στράτες
με χίλιες μνήμες παραστάτες
το κάθε ακόρντο στα παλιά έκανε ένα βήμα
Των αναμνήσεων των πλεγμένων
πάνω στο σώμα των ανέμων
σαν αναπόσπαστο της εφηβείας κομμάτι
Στίχοι, πολύχρωμες εικόνες
μελωδικές στιγμές, λεχώνες
που ‘χουν γεννήσει ομαδικότητα κι αγάπη
καλημέρα παιδιά, ευχαριστώ για τα σχόλια σας , η αναφορά είναι για τον ξάδερφο μου, τον Αντώνη και το συγκρότημα του , εκ μέρους τους σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια
