| |
ΠΟΙΟ ΠΑΡΟΝ..
Απίστευτο..
Αποτελούμε ήδη παρελθόν..
Κατα μια στιγμή, κατα μια μέρα, κατα ένα χρόνο.
Μας σπρώχνει κάποια δύναμη να μπούμε στο ντουλάπι
Και πώς να αρνηθούμε..μας ρώτησε κανείς..;
Απίστευτο..ποιό παρόν..;
Θυμάμαι αμυδρά κάποιες εικόνες
Να ξεδιπλώνονται κάπου κάπου στο προσκήνιο
Σαν όψη θολού νερού..και μετά το τώρα..
Δες..
Οι τρείς τελείες γίναν ήδη παρελθόν..
Ήδη στέγνωσαν τα γράμματα
Και το τετράδιο κιτρίνισε..το συρτάρι έπιασε σκόνη.
Και συσκευές οι ηλεκτρικές χαλάσανε..
Να πάρουμε άλλες να χαλάσουν..ποιό παρόν..;
Η ίδια δύναμη που σπρώχνει μας ακολουθεί.
Κατατρώει την πορεία μας και πετάει τα αποφάγια
Σε φωτογραφίες και ενθύμια..ηλεκτρονικά πια..
Πασχίζουμε για το καλύτερο μέλλον.
Τα καλύτερα αποφάγια..ποιό παρόν..;
Άστο καλύτερα.
Μη σκέφτεσαι..μη σκέφτομαι..
Πάμε να κάνουμε. Προτού γίνουμε απουσία.
Στεκόμαστε ήδη σε ένα δευτερόλεπτο σκαλοπάτι.
Πήδα στο επόμενο. Σε κρατώ..
Γ. Σ. Αλεξάνδρου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
