| |
| | Τα παιδιά της αλάνας |  | | |
Τα παιδιά της αλάνας.
Ήταν χαρούμενα παιδιά
και κυνηγιόνταν τραγουδώντας στην αλάνα
τα μεσημέρια σαν ξεφεύγαν απ΄ την μάνα,
για την χαρά.
Πόσο χαιρόμουνα κι εγώ,
που τρελαμένα παίζαν ξέφρενο παιχνίδι
κι ήταν για μένα ανεπάντεχο στολίδι
να τα θωρώ.
Ήτανε όλα μου παιδιά
και τα περίμενα να έρθουν στην σειρά τους
μήτε που ήξερα και ποιο το όνομά τους,
ειλικρινά !
Πάντα ερχόταν, κι η ζωή
μ’ απλοχεριά φεγγοβολούσε κάθε μέρα
μες στης αλάνας τον πολύβουο αέρα,
σαν ηδονή.
Κάποια ανείπωτη στιγμή,
μπήκαν μπουλντόζες και χαλάσαν την αλάνα
κι ήρθαν τεχνίτες που κρατούσαν νέα πλάνα
για την αυλή.
Κι άλλαξαν στέκι τα παιδιά,
κάπου χαρούμενα αλλού θα τριγυρνάνε,
θα ‘χουν μια άλλη γειτονιά να τραγουδάνε
όμως παλιά.
Εκεί, απέμεινα εγώ,
απ’ το παράθυρο να βλέπω τα ντουβάρια
που μου στηνότανε σαν σύγχρονα κουφάρια
και να πενθώ...
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
Μαρία Χ.
20-08-2015 @ 14:19 | ::theos.:: ::kiss.:: ::theos.:: | | Aris4
20-08-2015 @ 18:27 | καταραμενη αντιπαροχή ::mad.::
και για 'σας τα δυο πιο πανω, από ένα ::kiss.::
αντε, άλλο ενα ::kiss.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
20-08-2015 @ 19:35 | ΥΠΕΡΟΧΟ ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
