| |
σαν βγαίνουν τ’ άστρα τ’ ουρανού κι ανάβει το φεγγάρι
έρχεται να πάρει
αγάπης πεθυμιά
κι όσα ποτέ δεν έφτασα τα θέλω μαζεμένα
τα χρόνια μου ένα – ένα
πίσω ζητώ ξανά
σαν κυματίζει η θάλασσα κι αφρούς τριγύρω αφήνει
ανοίγει ότι με κλείνει
και λες κι έχω φτερά
και μ’ ένα φτεροκόπημα, περνώ τα όρια του κόσμου
ξεφεύγω απ’ του εντός μου
τα στάσιμα νερά
σαν λαμπυρίζουν οι βυθοί στου ήλιου τις αχτίδες
έρχονται οι Εσπερίδες
και μήλο μου πετούν
κι ακούω ν’ αλληλοσφάζονται μέσα μου οι αντιφάσεις
να ερίζουν οι προφάσεις
που πίσω με κρατούν
κάθε που δυο πουλιά θωρώ ψηλά ζευγαρωμένα
σε σένα και σε μένα
μεμιάς πετάει ο νους
και σκέφτομαι πως τον καιρό πίσω ήθελα να στρέψω
για να μπορώ να σ’ έχω
μην είσαι αλλουνού...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
