| |
«Ο Χρόνος με έναν τρόπο σταματήσει…. Με τον θάνατο…»
Ίσως να βράδιασε ξανά μέσα μου.. ένα Καληνύχτα ήταν η αφορμή να γίνει ένα χάος… ένοιωθα πως με το χάος έχεις καλές σχέσεις… αλλά όχι τόσο καλές…
Πώς να αντιδράσω? Πώς να κουνήσω το σώμα μου… πώς να σηκώσω το βλέμμα μου στον ουρανό… είχα μπει σε μία περίεργη πλάνη που ούτε εγώ την κατάλαβα… ίσως τώρα που είμαι νηφάλιος να την καταλάβω…
Μέσα σε λίγες ώρες η μαγεία χάθηκε από το χαμόγελο μου… άραγε κατάλαβες τι έκανες? Προσπαθούσα μέσα στην πλάνη του μυαλού, μέσα σε ένα παραμύθι να, να ανακαλύψω τι έχει γίνει.. οι βόμβες έπεφταν δεξιά και αριστερά και δεν ήξερα πώς να προστατευτώ…
«Για όλα υπάρχει λύση.. και ότι δεν λύνετε κόβετε… είπε ο Μέγας Αλέξανδρος…»
Είπα να τα παρατήσω, μία , δύο, τρεις… ανούσιο.. μπερδεύτηκες και διχάστηκα… κάτι στον αέρα υπήρχε ένα άρωμα.. ένα άρωμα θάλασσας σχεδόν που μυρίζει βουνό… που να καταλάβω ο έρημος και ερωτευμένος… λεηλατήθηκα σαν ένα σπίτι φτιαγμένο από λάσπη…
Χάθηκε η μαγεία του μυαλού… που να τρέξω, που να το πω και ποιος θα με μαζέψει… Έμεινα έρημος στον αβάσταχτο πόνο κάθε νύχτας που ξημέρωνε μακριά σου…
«Άραγε πόσες καληνύχτα σου είπα… και δεν τις άκουσες ποτέ…»
Θα τις ακούσεις μαζεμένες… ο χρόνος δίνει σε αυτούς που χρειάζονται χρόνο..
Συνεχίζετε…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
