| |
Μια ζεστή μέρα με κρύο άνεμο.
Σύννεφα στην ανατολή και λιακάδα απ' τη δύση.
Τα μαλλιά σφιχτά μπλεγμένα στο κεφάλι.
Πόνος και ανησυχία.
Πελάτες μπαινοβγαίνουν στο μαγαζί.
Κάτι ψάχνουν.
Βιάζονται..
Δυο-τρεις γάτες μπαίνουν δειλά, αναζητώντας για τροφή.
Δε βιάζονται.
Ο πελάτης δεν έχει ψιλά κι ο μαγαζάτορας ψάχνει να χαλάσει για νομίσματα.
Μια γειτονιά χωρίς συνείδηση.
Ένα πρωινό χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία.
Οι λέξεις με το ζόρι βγαίνουν από τα χείλη.
Κάποιος γλύφει το χέρι του πίσω από το τζάμι και στο άκουσμα μιας κόρνας κοιτάζει τρομαγμένος..
Ανησυχία.
..................................ανησυχία...
Μια γυναικεία φωνή ακούγεται από το διπλανό καφενείο
-Αχ, μωρέ! τι κρίμα το καημένο.. στη συνέχεια γελάκια..
...και σιωπή..
Τι έγινε?
Μια γάτα κείτεται νεκρή στην άσφαλτο.
Ο δρόμος βαμμένος με κόκκινα σχέδια.
Τι έγινε?
Κάποιος την πάτησε.
Κανείς δεν τον είδε.
Άλλο ένα θύμα μπροστά στις αυλές μας για να μας υπενθυμίσει το θάνατο,
.....................την απλότητα......το μίσος που κουβαλάμε......την ανωμαλία που βαφτίσαμε καύλα.
Τον άθλιο πολιτισμό μας.
Σε 2 λεπτά το σώμα της έλειπε. Την πήραν γρήγορα.
Κανείς δεν τους είδε.
Δεν έπρεπε να θυμίζει άλλο πια. Μισούμε τη μνήμη. Θέλουμε να πίνουμε, να τρώμε, να μαστιγώνουμε
κάθε στιγμή που μας θυμίζει..
Κάθε τι που μας αγγίζει.
Μα ο δρόμος είναι βαμμένος κόκκινος.
Και θα συνεχίσει να βάφεται με αυτό το χρώμα.
Για πολύ ακόμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
