| |
Ας ξεκινήσουμε την ιστορία μας απ'την αρχή.
Για κάποιο λόγο,ορέχτηκα ένα μήλο και ζήτησα απ'το Χρήστο και τη Μαρία.
Μου είπαν ότι θα φέρουν.
Εμπιστεύτηκα το θάνατο και την παραφροσύνη,ο ηλίθιος.
Πάντα ήμουν στο ενδιάμεσο•πάντα με ήθελαν κι οι δυο πλευρές.
Ακολούθησα τη Μήδεια και τον Πάνα στην τρύπα του λαγού.
Με γέλασαν•πήγαν να μ’ανοίξουν τη ψυχή,το εύθραυστο γυαλί της μνήμης.
Μου είπαν ν’ακολουθήσω,ένα επικίνδυνο παιχνίδι με καθρέφτη•
ούρλιαζαν στο μεγαλόπρεπο φεγγάρι, κι αυτό με γλύκα χτυπούσε τις ασημένιες του παλάμες.
Στη μέση του ταξιδιού,άδειασα το κορμί μου απ’τους χυμούς,κι εκείνοι έφυγαν,να στήσουν την παγίδα
.Όμως κάτι με τρόμαξε•κάτι μου μίλησε στη γλώσσα των αστέρων.
Σταμάτα!
Άρχισα να τρέχω απ’το παραμύθι της σκιάς•έπρεπε να ξεφύγω απ’τους ανθρώπους της λήθης.
Έψαξα για λίγο φως• το βρήκα κι ακολούθησα.
Κάποιες ψυχές κάθονταν στο γρασίδι•μου μίλησαν κι απάντησα με τον τρόπο της σιωπής.
Πλησίασα,κι αυτές αναρωτήθηκαν από ενδιαφέρον φθονερό•σαν ανθρωπάκια φάνηκαν στα μάτια μου.
Κάθισα μαζί τους•άναψαν το φως στο στόμα και παίξαμε το παιχνίδι της περιστροφής του ήλιου με τη γη.
Δεν μου άρεσε που είδα την αλήθεια•πήγα στο δωμάτιο να γράψω,
κι άρχισαν σαν τις σφήκες το ζουζούνισμα,με την ντροπή ζωγραφισμένη στα μάγουλα.
Με κορόιδεψαν,με ταπείνωσαν,αλλά δεν με νοιάζει πια.
Συνήθισα το στεφάνι χρόνια τώρα•οι πληγές στέγνωσαν κι έγιναν αναμονή.
Ας τους αφήσω να παίξουν το παιχνίδι των πέντε στοιχείων.
Τους αξίζει η έκλειψη.
Η μια πλευρά του παραθύρου πάντα ήταν ίδια με την άλλη
κι ας έπεσε απάνω της λίγο αίμα από τ’αχαμνά τ’ Ουρανού…
28/06/15
Italia
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
