| |
| | Ο κυρ- Φώντας |  | | | του 1970 ! - Άν σχολιάσετε, μόνο την ουσία παρακαλώ..... | | |
Άν σχολιάσετε, μόνο την ουσία παρακαλώ.....
Εδώ και 2- 3 μήνες, έψαχνα τα παλιά μου και παρατημένα χαρτοκιβώτια, για να βρω ένα παλιό τετράδιο ! Όταν επιτέλους, και εντελώς τυχαία, το βρήκα, αισθάνθηκα ότι συμπληρώνεται ένα ακόμη κομμάτι από τα παζλ της ζωής μου.
Το τετράδιο περιείχε τα πρώτα μου παιδικά ποιήματα (γύρω στα 30) και μοναδικά μέχρι να ανακαλύψω, εντελώς τυχαία και αυτό, την παρούσα ιστοσελίδα, που μου κέντρισε το ενδιαφέρον να ξαναγράψω.
Από την παιδική μου συλλογή κρατάω -και δημοσιεύω σήμερα- μόνον ένα : τον «Κυρ – Φώντα», αφ’ ενός σαν φόρο τιμής στην ανεπίστρευτη εφηβική μου ηλικία, και αφ΄ ετέρου, γιατί εξέφραζε μα και θα εκφράζει την δικιά μου φιλοσοφία της Ζωής.
Παρ΄ ότι πολύ πρώιμο, το θεωρώ ίσως το ωριμότερο δείγμα της μέχρι τώρα στιχουργικής δουλειάς μου.
Δεν θέλω να το σχολιάσετε στο ύφος, γιατί το παραθέτω αυτούσιο, χωρίς διορθώσεις.
Θα σας ήμουν όμως ευγνώμων, αν σχολιάζατε την ουσία του, μη παραβλέποντας ότι γράφτηκε πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν τετάρτη γυμνασίου …
Ο κυρ- Φώντας
Χρόνια κύλησαν ογδόντα
στην καμπούρα του κυρ – Φώντα
από τότε που το φως του
πρωτοείδε ο οφθαλμός του !
Τώρα, χάνει πια το βιός του !
Και στου χάρου το κρεβάτι
περιμένει κάποιο άτι
π’ απαλά θα τον σηκώσει
και στον Άδη θα σιμώσει\
στα σκοτάδια να τον χώσει !
μες στο έρημό του σπίτι
ο καθένας θε να φρίττει !
Κει κορμί σκελετωμένο
Κει ντιβάνι ξεστρωμένο
Κει το τζάκι πια σβησμένο.
Κι ο κυρ – Φώντας ξεψυχούσε
και μονάχος βλαστημούσε
την κατάντια του την δόλια
σαν να μπήκανε στα κόλια
κάποιου ντουφεκιού τα βόλια !
Το αδύνατό του βλέμμα
που μισοσβησμένο ετρέμα
έστρεψε στο παραθύρι
όπου σάπιο είχε γείρει
στου βοριά το πανηγύρι..
Εκεί κάτω, στην αυλή του,
εθυμήθη την ζωή του :
τις ζεστές καλοκαιρίες
τις παλιές του τις φιλίες
και τις όμορφες κυρίες !
Εθυμήθη τα παιδιά του
που ‘ναι τώρα μακριά του
και του σκίστηκε η καρδιά του.
Και στο παγερό ντιβάνι
τρέχουν δάκρυα ποτάμι.
Τότ’ εσκέφθη κάτι άλλο
κι ένα δάκρυ πιο μεγάλο
κατρακύλησε στο στρώμα
και ξερόβηξε το στόμα
λες και βρίσκονταν σε κώμα !
Λίγη ώρα πια του μένει,
και ο χάρος περιμένει
να του πάρει το κορμί του
να του πάρει την ψυχή του
να του πάρει την ζωή του.
Τώρα φεύγει, δεν γυρίζει,
μυρωδιά νεκρού μυρίζει.
Να ! τον χάρο προσκυνάει
που με δόλο τον φιλάει
και στα χέρια τον κρατάει !
Με του Θάνατου την πάλη
οπού την ζωή του φράζει,
με την ύστατη πνοή
προς τον Θάνατο φωνάζει :
--«Στάσου Χάρε, μια στιγμή !
»Σε ικετεύω λίγο στάσου
κι τον πόνο μου στοχάσου :
Τι στην κτίση έχω αφήσει
που στον κόσμο θα θυμίσει
πως ο Φώντας έχει σβήσει ;
»Δος μου λίγη ώρα Χάρε,
κι ύστερα ξανά με πάρε !
Η ζωή μ’ αφήνει ρέστον !
Ποιοι θα λέγουν στις χαρές των
για τον Φώντα –Θιός σχορέσ’ τον ;
»Στην ζωή τι έχω κάνει
που την πίκρα μου θα γειάνει
όταν φίλους μου θα ενώνω
ύστερα απ΄ αυτόν τον πόνο ;
Ένα ΤΙΠΟΤΑ και μόνο !»
--«¨Ένα τίποτα και μόνο ;…
χμ ! Όχι Φώντα, δεν σε σώνω»
είπε ο χάρος με καμάρι
που του χάλαγε την χάρη
κι έκανε για να τον πάρει !
--«Ξενοφώντα, πές μου λίγο
πριν μαζί σου τώρα φύγω :
Πόσα χρόνια έχουν κυλήσει
κι οπού τά ‘χεις όλα κλείσει
πριν το όνομά σου σβήσει ;
»Ναι ! Το ξέρω ! Είναι ογδόντα,
φουκαρά μου Ξενοφώντα !
Τι ζητάς, αλήθεια τώρα !…΄
Να σου δώσω λίγη ώρα
και έχω πάρει τόση φόρα !
»Μέσα σ΄ όλα σου τα χρόνια
έχεις δει φουρτούνες, χιόνια,
καλοκαίρια, μέρες κρύες
και διχόνοιες και φιλίες,
χρονικά και ιστορίες !
»Μέσα σ΄ όλη τη ζωή σου,
δεν ευρέθη, για θυμήσου,
μια στιγμή ! Να πείς μια μέρα
πως αν φύγεις απ΄ την σφαίρα
θα αφήσεις μόνο αέρα ;
»Και δεν είπες : –Ας καθίσω
πριν τον κόσμο τούτο αφήσω
για να κάνω πράξη μία
να την πάρει η ιστορία ;….
….Και δεν έκανες καμία !
»Μον’ μια σκέψη είχες κάνει :
Στης αυλής σου το πλατάνι
να καθόσουν εκεί πέρα
βρωμισμένος απ΄ την λέρα
να κοιμάσαι νύχτα μέρα !
»Και ζητάς για να σε σώσω,
όταν το δρεπάνι υψώσω ;..!
Στα ογδόντα σου να βάνω
κάτι που να σε γλυκάνω :
ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ !!!…»
Έτσι ο χάρος αφού είπε
τον αρπάζει χωρίς λύπη.
Κλαίει εκείνος ξεψυχώντας,
και στα δάκρυα αγκομαχώντας,
έσβησε για πάντα ο Φώντας !…..
- - - - - - -
Όποιος στη ζωή γερνάει
μ΄ εργασίες κι ιστορίες,
αυτουνού οι τελευταίες
οι στιγμές που θα περνάει
θά' ναι και αυτές ωραίες !
-.-
(1970)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
ΒΥΡΩΝ
10-11-2015 @ 09:06 | Δείχνει φανερά πως ψαχνόσουν από τότε
και πως διάβαζες λογοτεχνία...
Μου κάνει εντύπωση η ωραία Δημοτική του όμως...
Στην ηλικία εκείνη, (κι εγώ της ίδιας γενιάς είμαι..)
ήταν δύσκολο να εκφραστεί κανείς, χωρίς
κάποιες εκφράσεις στην απλή Καθαρεύουσα,
μιας και αυτή μαθαίναμε υποχρεωτικά..(Χούντα γαρ..)
Πολύ ωραίο...! !
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αναπάντεχος
10-11-2015 @ 09:10 | Προφανώς οι πνευματικές μας αναλαμπές δεν έχουν σχέση με την ηλικία Το συγκεκριμένο ποίημα πραγματέυεται την διαχρονική αντίληψη ότι τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή όταν την σεβόμαστε και διεκδικούμε τα ανθρώπινα μας δικαιώματα Αυτή είναι η παρακαταθήκη μας Πράγματι δεν έχει ηλικία το ποίημα σου ΚΑΛΗΜΕΡΑ | | rania.foka@yahoo.co.uk
10-11-2015 @ 11:55 | καλημέρα!!!!!πάρα πολύ καλό!!!!!!! | | ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
10-11-2015 @ 13:56 | Ο φίλος Γιάννης τα είπε όλα και με κάλυψε. Πραγματικά αριστουργηματικό,,,,, με διαχρονικό μήνυμα ....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ...... ::382.:: ... | | **Ηώς**
10-11-2015 @ 14:12 | Μέσα σ΄ όλη τη ζωή σου,
δεν ευρέθη, για θυμήσου,
μια στιγμή ! Να πείς μια μέρα
πως αν φύγεις απ΄ την σφαίρα
θα αφήσεις μόνο αέρα ;
Ε Λ Ε Γ Ε Ι Α πατρίδα!!!!!!!!!!!! ::rock.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
10-11-2015 @ 14:30 | ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κώστας 1959
10-11-2015 @ 17:52 | Καλησπέρα Χρήστο.
Ωραιότατο !!!
Εάν δεν το έλεγες, εγώ δεν θα το καταλάβαινα ότι έχει γραφτεί πριν από 45 χρόνια !!!
Είναι σαν να γράφτηκε σήμερα !!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
...Μην ξεχάσεις χελιδόνι, στην πατρίδα μου που πας
να κοιτάς κάθε μπαλκόνι, κάθε πόρτα να ρωτάς.
Τι να γίνεται ο κυρ Φώτης, πού να βρίσκεται ο Στρατής
αν δεν χάθηκε στον πόλεμο στρατιώτης
τον κρυφό καημό μου να του πεις.
Τι να γίνεται η Αννούλα , πού να βρίσκεται η Φιλιώ,
να τις έβλεπα Χριστέ μου μια στιγμούλα
στο δρομάκι το παλιό...
(Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
https://www.youtube.com/watch?v=c1IHBcnjMM8
| | ساراكينوس قراصنة
10-11-2015 @ 19:51 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
10-11-2015 @ 20:14 | ΠΟΙΗΜΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΩΡΙΜΟ ΧΕΡΙ, ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΡΙΣΗ, ΕΞΥΠΝΑΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΝΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΩΡΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ......ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ....ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΤΟ ΧΑΡΗΚΕ ΤΟΤΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | καταΚΟΚΚΙΝΗ
11-11-2015 @ 17:33 | »Και δεν είπες : –Ας καθίσω
πριν τον κόσμο τούτο αφήσω
για να κάνω πράξη μία
να την πάρει η ιστορία ;….
….Και δεν έκανες καμία !
»Μον’ μια σκέψη είχες κάνει :
Στης αυλής σου το πλατάνι
να καθόσουν εκεί πέρα
βρωμισμένος απ΄ την λέρα
να κοιμάσαι νύχτα μέρα !
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΕΔΩ ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΓΔΟΝΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΙΑΝΕΙ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΩ ΓΕΜΙΖΕΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΜΕ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ ΚΑΙ ΛΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ο χάρος αφού είπε
τον αρπάζει χωρίς λύπη.
ΚΛΑΙΕΙ ΔΕΝ ΚΛΑΙΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΑΜΑ ΗΜΟΥΝ Ο ΧΑΡΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟ ΦΩΝΤΑ ΤΟΝ ΤΕΜΠΕΛΗ ΤΟ ΧΑΣΟΜΕΡΙ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΒΡΕ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΕΓΡΑΦΕΣ ΩΡΑΙΑ ΕΣΥ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
| | CHЯISTOS P
11-11-2015 @ 20:05 | ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
