| |
Όσοι είναι μες τις πόλεις ποιητές,
και ονειρεύονται εξωτικές ποιήτριες,
μοιάζουν αχάριστοι στις τόσες ομορφιές,
και ακατάδεκτοι στη χώρα τους τουρίστες...
Γυρνάνε δρόμους, νύχτες και φιλιά,
και επιστρέφουν με το βλέμμα καρφωμένο,
στα του μυαλού τα φωτισμένα δειλινά,
και στων συνόρων που αγαπούν, τις πινακίδες..
Μοιάζουν με πλοία δίχως προορισμό,
που ο καπετάνιος τους επνίγηκε στο κύμα,
φλερτάρουν το νερό που τα κρατά,
και με τον κίνδυνο που κολλητοί εγίναν...
Σαν το ναυάγιο που δεν έχει προορισμό,
μέσα στα βάθη της ψυχής τους εκολλήσαν,
μα τα φιλιά σου που δεν έχουν εγωισμό,
με προσγειώσαν σε μια τρομερή αλήθεια...
Ο κάθε ένας είναι αρτίστας στη ζωή,
και ζεί την ιστορία που υφαίνει,
οτι έχουν χάσει το κολλάνε στο χαρτί,
και οτι ζούνε δεν το δίνουνε στις λέξεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
