| |
[color=black][font=monotype corsiva]
Όταν αισθανθείς πως όλα γύρω σου τ’ αφήνεις,
σαν αντιληφθείς πως σε σκεπάζουνε σκιές,
τότε ανακαλύπτεις τις βαθιές τις χαρακιές.
Κρύβεσαι απ’ όλους κι αργοσβήνεις.
Καθώς πέφτει η μάσκα αλλάζεις μορφή.
Σταματά η γη να γυρίζει.
Θολώνει η σκέψη, η γύμνια τρομερή.
Το βλέμμα των άλλων σε ζαλίζει.
Τότε δέχεσαι χλευασμό και κοροϊδία.
Ψάχνουν να βρούνε για σένα τιμωρία.
Σε δικάζουν, σε ματώνουν, σ’ αφανίζουν.
Που δεν έμοιασες σ’ αυτούς, σε ταλανίζουν.
Την ψυχή σου προσπαθούν ν’ αλώσουν, να μολύνουν.
Να διαλέξεις το δικό σου δρόμο, δε σ’ αφήνουν.
Τρέχουν ξωπίσω σου, μήπως και σώσουν,
δικά τους αμαρτήματα να σου φορτώσουν.
Οι πράξεις σου οι μεγάλες και τα λάθη.
Τα σφάλματα, οι αγωνίες και τα πάθη.
Αυτά και η μάσκα που πετάς μακριά σου,
Περήφανο σε κάνουν. Είναι Δικά σου!
1996
[/color][/font]
[color=blue][font=Georgia]
Το προφίλ αφιερώνεται στη μνήμη του Νίκου Καλύβα,
ο οποίος έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή στις 2-3-2004.
Το παρόν ποίημά του είναι δημοσιευμένο στο βιβλίο,
που εξέδωσε η οικογένεια του, στην Αλεξανδρούπολη το 2005:
ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΥΒΑΣ
"Μισοσβησμένα Υστερόγραφα: 1996-2003"
εκδόσεις ΓΡΑΦΙΣ
εικονογράφηση: Αγγελική Ξανθοπούλου
πρόλογος: Στράτος Βραχιώλιας
ISBN 960-88573-0-9
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
