| |
| | Ο Δρόμος Απ' Τα Δύο Στα Εφτά |  | | | Είναι ίσως χαρακτηριστικό το στοιχείο των χρωμάτων στην Ελλάδα, καθώς το άπρο και το μαύρο της Αθήνας σπάει με τα εφτά χρώματα να συνυπάρχουν. | | |
Κόπος ανούσιος και λογική αλόγιστη.
Κενές σκέψεις ,μονόδρομος
και μια παλιά μουσική, βραχνή.
Κοιτάζεις έξω απ’ το παράθυρο,
το γραμμόφωνο παίζει,
η βροχή έχει δώσει τη θέση της
στα χρώματα και τις μυρωδιές.
Κοιτάζεις και θυμάσαι
σαν το παιδί ,σαν το πουλί μέσα στο κλουβί
θες αέρα ,θες ελευθερία.
Κλείνεσαι ,κλείνεις το παράθυρο.
Δεν θες να θυμάσαι.
Κόπος…έρωτας…κάτι γέλια
χωρίς ανταπόκριση.
Μα δεν είσαι μόνη.
Η μνήμη είναι για όλους ένα κλουβί
κι εμείς μέσα ,να θέλουμε να βγούμε.
Κόπος η φυγή ,δρόμος.
Δεν είχες ανάγκη.
Δεν είχες την έγνοια.
Μα δεν αντέχεις.
‘’Δεν αντέχω τις θύμησες.’’
Και τί κόπος να θυμάσαι;
Βρέχει έξω ,μετά χιονίζει
και μετά ο ήλιος και τα χρώματα,
ο δρόμος απ’ τα δύο στα εφτά,
θυμάσαι;
Γέλια…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | kostaskoutroulis11@gmail.com | | | |
|
aridaios
22-11-2015 @ 03:26 | ::yes.:: ::yes.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-03-2017 @ 21:10 | Πάρα πολύ ωραίο, μπράβο ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
