| |
Η ΑΠΟΚΛΗΡΗ
Με μιά καρέκλα σκηνοθέτη,
Ένα καπέλο αδειανό...
Και μια κιθάρα κρεμμασμένη,
Γύρο απ΄τον άσπρο της λαιμό....
Ήταν στημένη στην πλατεία,
Κι έπαιζε πάντα ένα σκοπό...
Για μιά δεκάρα τραγουδούσε,
Και στήναν γύρω τον χορό....
Είχε ταλέντο και φαινόταν,
Σε κάθε νότα...κάθε λέξη,
Όμως δεν έβρισε δουλειά,
Γιατί μικρή...κάπου είχε μπλέξει....
Ο κόσμος πάντα είναι σκληρός,
Για όσους έχουν αμαρτήσει,
Κι ας έχουνε συχνά ο ίδιοι...
Χειρότερα παραστρατήσει...
Έτσι κι εκείνο το κορίτσι,
Βγήκε στον δρόμο να παλαίψει...
Δίχως ποτε να περιμένει,
Πως κάποιος θα τηνε βραβεύσει....
Στάθηκα λίγο για ν΄ακούσω...
Ένα τραγούδι πούχε γράψει,
Μιλούσε για ελευθερία,
Στα δυό της μάτια είχε λάμψη
ΑΝΘΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
