Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131486 Τραγούδια, 269612 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μπλέ φτερό
 
Χθες το βράδυ μες τη πόλη έπεσε σιωπή,
ένα άστεγο σπουργίτι τρέχει να κρυφτεί,
η σφεντόνα στη παλάμη ρίχνει πετριά,
του τσακίζει τη φτερούγα, μα αυτό πετά.
Πόσο θάρρος να χωρέσει μόνο μια ψυχή
με φτερούγα τσακισμένη ν΄απογειωθεί,
ποιο ταξίδι, ποια Ιθάκη να το καρτερά,
ποιοι ανέμοι του λαξεύουν έτσι τα φτερά.

Πεπρωμένο του και μοίρα ένας ουρανός,
το τραγούδι του ακούει μόνο ο Θεός,
ποια αιώνια ευδαιμονία του ΄χει χαριστεί
να γιομίζει τόσους ήχους μέσα απ΄τη σιωπή.

Χθες το βράδυ μες τη πόλη το΄δα να πετά,
είχε μπλέ βαμμένο χρώμα πάνω στα φτερά,
οι΄σωρείτες των αγγέλων τρέχαν να σταθούν
πυλωροί του παραδείσου να το υποδεχθούν.
Έτσι απόμεινα μονάχη να τ΄ακολουθώ,
να κοιτάζω μήπως στάζει αίμα απ΄το φτερό,
με λογιάζει μ΄ένα βλέμμα σα να θε να πεί,
απ΄τη στάχτη του ο γενναίος θ΄αναγεννηθεί...

Αικατερίνη Βασιλείου


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
aridaios
21-01-2016 @ 16:44

Χθες το βράδυ μες τη πόλη το΄δα να πετά,
είχε μπλέ βαμμένο χρώμα πάνω στα φτερά,
οι΄σωρείτες των αγγέλων τρέχαν να σταθούν
πυλωροί του παραδείσου να το υποδεχθούν.



Πολύ ωραίο το ποίημα σου Κατερίνα μου!! Γεμάτο εικόνες που ταξιδεύουν!!




::rock.:: ::up.:: ΕΥΓΕ. ::hug.::
Νικηφόρος Ουρανός 38
21-01-2016 @ 17:25
Απείρου κάλλους ποιητική δημιουργία!
Καλό απόγευμα, Αικατερίνη!
**Ηώς**
21-01-2016 @ 17:40
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο !
Κώστας 1959
21-01-2016 @ 18:00
Καλησπέρα Αικατερίνη.
Χθες το βράδυ μες τη πόλη έπεσε σιωπή,
ένα άστεγο σπουργίτι τρέχει να κρυφτεί,
η σφεντόνα στη παλάμη ρίχνει πετριά,
του τσακίζει τη φτερούγα, μα αυτό πετά...
Μπράβο !!!
Υπέροχο !!! Από τον πρώτο στίχο μέχρι τον τελευταίο !!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.::

Εκεί κοντά στη ρεματιά, κάθονταν δυο πουλάκια
τον έρωτά τους λέγανε κι αλλάζανε φιλάκια.
Ευτυχισμένα και τα δυο, όπως εμείς έναν καιρό.

Εκεί που κελαηδούσανε, τα δυο ζευγαρωμένα
τα είδε κάποιος κυνηγός και σκότωσε το ένα.
Τώρα το ένα μοναχό, κάθεται, κλαίει το φτωχό.

Είναι κακοί οι άνθρωποι και θέλουν να πληγώνουν
σαν αγαπιούνται δυο πουλιά, το ένα το σκοτώνουν.
Έτσι κι εγώ μες στην καρδιά, έχω βαριά λαβωματιά.
(Γ. Μητσάκη)
https://www.youtube.com/watch?v=FibQwUgUIUo
ΒΥΡΩΝ
21-01-2016 @ 18:12
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-01-2016 @ 22:00
Εξαιρετικο εξαιρετικο, χιλια μπραβο καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο