| |
| | Αμαρτιεσ |  | | |
ΑΜΑΡΤΙΕΣ
Σκυφτός και γερμένος,
καμπουριασμένος,
στην άκρη του δρόμου,
στη μέση του πόνου,
με τα μάτια πρισμένα,
απ τον πόνο κλαμένα,
στο χώμα κοιτάζω,
τη ψυχή μου δικάζω,
πόσα λάθη δικά μου,
κουβαλά η καρδιά μου,
ποιά εγκλήματα τάχα,
κι αμαρτήματα νάχα,
με σκυμμένο κεφάλι,
θα δικάσω και πάλι,
την καρδιά μου που κλαίει,
και συγγνώμη μου λέει,
όμως δεν θα μπορέσω,
να τη συγχωρέσω,
πόσα κρίματα άλλα,
στη ψυχή να χωρέσω.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Γιάννης Κατράκης
15-02-2016 @ 08:17 | με τα μάτια πρισμένα,
απ τον πόνο κλαμένα,
στο χώμα κοιτάζω,
τη ψυχή μου δικάζω,
::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | ΒΑΛΣΑΜΟ
15-02-2016 @ 14:11 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | aridaios
15-02-2016 @ 21:23 | όμως δεν θα μπορέσω,
να τη συγχωρέσω, ::yes.:: ::yes.:: ναι | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
