ΛΥΔΙΑ_Θ
15-02-2016 @ 08:13 |
Η ζωή μου κομμάτια
Σε μια θάλασσα πόνο
Μα πιστεύω σ’ ανύποπτο χρόνο
Αν στα δυο σου τα μάτια
Ξάφνου ανάψουν λυχνάρια
Τα μισά θα γεμίσουν φεγγάρια.
Καταπληκτικό !!!! | |
rania.foka@yahoo.co.uk
15-02-2016 @ 08:42 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | |
pennastregata
15-02-2016 @ 11:42 | Ενδιαφέρον, με μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στην ζοφερή πραγματικότητα και την ελπιδοφόρα επιθυμία! ::smile.:: | |
καταΚΟΚΚΙΝΗ
15-02-2016 @ 18:46 | Δρόμο έκανα τόσο
Σ’ αγαπώ μα δεν έχω να δώσω
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!!!!!!!!!!!
ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΕΝΤΟΝΩΣ!!!!!!!!!
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΦΟΥ ΑΓΑΠΑΣ, ΑΡΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΠΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΔΩΣΙΜΑΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ε. ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ ΠΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΟΣΟ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΖΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
::wink.:: ::wink.:: ::wink.:: | |
aridaios
15-02-2016 @ 20:24 | Η ζωή μου κομμάτια
Σε μια θάλασσα πόνο
Μα πιστεύω σ’ ανύποπτο χρόνο ::cry.:: | |
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-02-2016 @ 22:16 | Παρα πολυ ομορφο, καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
 |
