| |
Κατέχουμε μιαν αξία
την αίσθηση
και χωρίζουμε την αξία σ' άστρα.
Όσο πιο φωτεινός ο ουρανός
τόσο μεγαλύτερος ο θόρυβος στ' αυτιά μας
το φως στα μάτια μας
το πιπέρι στο στόμα μας
η φωτιά στα χέρια μας
η κανέλα στη μύτη μας.
Χορός με τ' άστρα
και πιανόμαστε από φαντασίες
γιατί δεν μπορούμε να νικήσουμε το εγώ μας.
Μεταμορφωνόμαστε σε ζώα
και μπερδεύουμε το γιατί κοιτάμε
με το γιατί βλέπουμε.
Όσο ο χορός κρατήσει
τόσο θα πετάμε με τα χέρια σ' ανάταση
τόσο θα κυλάμε σαν αέρας σε ποτάμια ονείρων
τόσο σκληρό να πεθαίνει μια αίσθηση
τόσο μεγάλο να πιστεύεις στο θαύμα
τόσο βαρύ να μην πραγματοποιείται
τόσο όμορφη η φωνή
τόσο όμορφο το βλέμμα σου
Ταξίδι...
Ο χορός τελειώνει.
Είναι η υπόκλιση στην τελευταία ψυχή.
Οι αισθήσεις θυμούνται
οι αισθήσεις χάνουν τον χρόνο
ο χρόνος χορεύει ξέφρενα
εκστασιασμένος παλεύει να βρει χώρο
να φιμώσει την στιγμή
να την κρατήσει.
Μα η στιγμή περνά
κι όσο μένει ξύπνιος, θυμάται:
Κάποτε ήταν παιδί κι αισθανόταν.
Αισθανόταν...
Έσβησαν τα φώτα.
Μία μικρή υπόκλιση.
Έπειτα μία κραυγή.
Η εικόνα πέρασε.
Δεν θα υπάρξει πια
παρά μόνο σαν αστέρι.
14/2/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
