| |
| | Δεν Εφευγε Καθοτανε |  | | |
ΔΕΝ ΕΦΕΥΓΕ ΚΑΘΟΤΑΝΕ
Δεν έφευγε, καθότανε, καθόταν και ντρεπότανε.
Τα νιάτα της μαράθηκαν,
οι σκέψεις της τρελάθηκαν,
πως είχε καταντήσει.
Δεν έφευγε καθότανε, πονούσε και λυπότανε.
Τα μέσα της πικράθηκαν,
τα δάκρυά της χάθηκαν
σαν στερεμένη βρύση.
Με θολωμένη λογική
και την καρδιά να οδηγεί,
στο κατηφόρας το στρατί,
τρέχει να την προλάβει.
Τη μάλωνε ,την έδερνε,
την έφτυνε, την έβριζε
μα που να καταλάβει.
Το μόνο που την ένοιαζε,
στην αγκαλιά του να χωθεί
στα μάτια του να κρεμαστεί,
και από τα χείλι του φιλί,
φιλί να μεταλάβει.
Δεν έφευγε, καθότανε αυτόν μόνο σκεφτότανε.
Πρωί και βράδυ, μια ευχή,
να ΄ναι καλά όπου βρεθεί,
θεός να τον φυλάει.
Δεν έφευγε, καθότανε στο πάτωμα σερνότανε.
Παρακαλούσε για φιλί,
σαν την ζητιάνα που ζητεί,
λίγο ψωμί να φάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-02-2016 @ 00:56 | Ποσο αληθινο στ` αληθεια...και ποσο δεν θα επρεπε να γινετε, καλο ξημερωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | aridaios
21-02-2016 @ 01:30 | Πρωί και βράδυ, μια ευχή,
να ΄ναι καλά όπου βρεθεί,
θεός να τον φυλάει. ::rol.:: ::rol.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
21-02-2016 @ 10:19 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
