Ταξίδεψα σε μια ψαρόβαρκα
με συντροφιά τ’ αστέρια, το φεγγάρι.
Μου έδωσαν πολλές φορές το χέρι
και μου’ γνεψαν από ψηλά
πως θα’ ναι πάντα δίπλα μου
να μου φωτίζουν το δρόμο στις δύσκολες στιγμές.
Εχεις ποτέ προσέξει πόσο όμορφο
είναι το φεγγάρι όταν σου χαμογελά;
Εχεις μαζέψει μέσα στις φούχτες σου
μαργαριτάρια να σου φωτίζουν
το δρόμο της ζωής;
Ητανε όμως δύσκολο όταν μαύρα σύννεφα
σκέπαζαν τον ουρανό και έπρεπε να συνεχίσεις
στο σκοτάδι το ταξίδι σου παλεύοντας
με κύματα πελώρια που σε οδηγούσαν
για πάντα στο βασίλειο του βυθού.
