| |
| | Να 'μουνα…- |  | | |
Να ‘μουνα…-
Γιατί το νού και το μυαλό μας χάρισε η φύση ;
γιατί τη σκέψη, την λαλιά, μνήμη και λογική ;
γιατί τα συναισθήματα, τον φόβο και την κρίση ;
την γνώμη, τις ιδέες μας και την αισθητική ;
Θα πεις: δεν θα’ ‘μουν άνθρωπος μέσα σ’ αυτή τη κτίση
κι άλογος, και παράταιρος χωρίς διαλεκτική !
Μα και που είμαι έμφρονας, τι έχω εγώ κερδίσει
πέρα από μια φυλάκιση ζωής, καθολική ;
Πολέμους, θλίψη, σπαραγμό μας πρόσφερε η γνώση
κι’ αέναο ανταγωνισμό πέρα απ’ τη «λογική»
ζήλια και φθόνος στο ζωή ποτέ δε θα τελειώσει
σε μια -δήθεν πολιτισμού- επίκτητη ηθική
Ας είχα τα αρχέγονα αισθήματα μονάχα
τροφοσυλλέκτης να ‘μουνα, μ’ ελεύθερη πνοή
να αισθανόμουν τη χαρά πηγαία κι όχι «τάχα»
...έτσι κι αλλιώς, ποιος χαίρεται μια σύντομη ζωή !…
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
pennastregata
24-02-2016 @ 10:43 | ::hug.:: ::hug.:: | | Αναπάντεχος
24-02-2016 @ 11:08 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Κώστας 1959
24-02-2016 @ 11:31 | Γεια σου Χρήστο.
Υπέροχο, με πολλά νοήματα και άψογα γραμμένο, όπως πάντα !!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
24-02-2016 @ 11:35 | να αισθανόμουν τη χαρά πηγαία κι όχι «τάχα»...
ολόκληρη θεματική ενότητα και όχι μόνον, προσεγγίζεις με τους στίχους σου Χρήστο ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
24-02-2016 @ 22:08 | Να` μαστε σε μια σπηλια Χρηστο μου με προβεια και ενα κονταρι για τα θηρευματα, να` μαστε σε ενα ερημο νησι, να`μαστε σ` ενα ψηλο βουνο....να` μαστε να` μαστε.Ανθρωποι να μην να` μαστεΚαλο ξημερωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
