| |
Δεν ξέρω πια τι να σου ευχηθώ
Τούτη τη μέρα που είναι λαμπερή, δική σου
Φοβάμαι πως θα επαναληφθώ
Και συ, σαν πρώτα, θα κρυφτείς μες στη σιωπή σου
Θα προσπαθήσω λίγα λόγια να σου γράψω
Κι ας τα διαβάσεις μόνο μια φορά
Αυτή την ώρα που είσαι τόσο μακριά
Και δε μ’ ακούς, όσο κι αν σου φωνάξω
Θα ευχόμουν στο σκοτάδι σου μία στιγμή να δω
Να ήσουν φως και όχι φόβος, ούτε οδύνη
Να ’σουνα εκείνος που θα τόλμαγε να δίνει
Κι όχι ετούτος που γελάει, σαν πονώ
Θα ευχόμουν μόνο μια στιγμή να ερχόσουν
Να ήσουνα Εσύ και όχι μια σκιά
Δάκρυ χαράς και αλήθειας ας γινόσουν
Ας μου έλεγες τι θες αληθινά
Θα ευχόμουν να ήμουνα για σένα
Ζωή, ανάσα, στην έρημο πηγή
Και να μην ήσουν μόνο ένα ψέμα
Που φχαριστιέται σα μου κλέβει την πνοή
Σου εύχομαι, επίσης, ν’ αποκτήσεις
Ό,τι ονειρεύεσαι και όσα λαχταράς
Στη μνήμη σου ας θες να με κρατήσεις
Μαζί με όλα όσα αγαπάς
Νιώθω πως οι ευχές μου δε σε αγγίζουν
Αυτές που απ’ την καρδιά μου ξεχειλίζουν
Μα δεν το μπόρεσα να μη σου ευχηθώ
Μακάρι να ’χεις όσα εγώ δε θα γευτώ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
