Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131464 Τραγούδια, 269607 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Λιγα δευτερολεπτα
 δεν υπαρχουν λογια για το συγκεκριμενο
 
Δοξάζουν την μοναδική στιγμή είναι η τιμή από την σάρκα
ενος σχοιζοφρενη. Δεν εχει χερια να πιαστει και ουτε στομα να μιλησει. Τα ματια του βγαλμενα γιατι τολμησε να δει την νυχτα και την δυση... Μονος του τον δρομο του τραβαει, τα ποδια του κομματιασμενα απο τις πετρες ,με το ζορι περπαταει. Δινει μαχη να σωθει σωας τα φρενας και στην αυλη υπνοβατει.Ακομα ναρκωμενος μονος χορευει και γελαει. Εχει βρει το νοημα της ζωης στην ψυχεδελεια ξεσπαει. Η τρυπα του οζοντος στην κορη του ματιου του, οι ικανοτητες ειναι στο μαξιμουμ του οργανισμου του. Λειτουργει καθαρα,δεν τον ποναει τιποτα. Αρχιζει και ξυπναει εκει που του μιλαγαν φωνες, τωρα μονος του μιλαει.. Το σωμα του μενει στην ιδια σταση χωρις να περπαταει στην ευθεια και να βρισκεται στην αλλη ακρη. Δυο ειναι οι δρομοι που εχει να διαλεξει. Φως με χρωματα ή ενα βαθυ κρυο σκοταδι. Διαλεγει το σκοτος... Εμαθε να μπαινει στα δυσκολα παντα πρωτος. Μοιραζει φως. Οοοντως.. Ων φωτεινο, φεγγει παντου. Φεγγει εκει, φεγγει και εδω..


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
heardline
07-03-2016 @ 14:57
Ναυ...ποί(γ)ηση!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
07-03-2016 @ 21:25
Καποτε ειχα ενα φιλο ομορφο σαν θεο, νεο, τον Ηλια...οταν ακουγε (το κι αν χιονιζει και αν βρεχει το αγριολουλουδο αντεχει) του Καζατζιδη, εκλεγε....με λυγμους. καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο