Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κάπου κάποιος κάποτε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269400 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κάπου κάποιος κάποτε
 
Εμένα να δεις πως με εκνευρίζει,να μην καταλαβαίνω τι μου λένε.Τους περισσότερους τους ερεθίζει, γιατι θέλουν να βλέπουνε τους άλλους να καίγονται, να κλαίνε.Εμενα προσωπικά, μου έχει κοστίσει την παιδική μου εκείνη την αθώα ηλικία. Που δεν κατάφερα να τελειώσω το σχολείο, δεν μου δίδαξαν ποτέ το τι θα πει παιδεία.Αυτο δεν το διδάσκουν ακόμα και τωρα. Αντίθετα αυτο το σύστημα μ ανάγκασε να πιάσω μαύρη εργασία στην ηλικία των μόλις ούτε κάν κλεισμένα 13.Χωρις καθόλου στοιχεία για το πως μοιάζει η βιοπάλη με πήραν για 10 ευρώ, με είχανε για χαμάλη.Εκανα μαλακια που παράτησα το σχολείο ή ειμαι τυχερός που με σταμάτησε αυτο; Δεν ήξερα ο βλάκας πως θα δουλεύω για μια ζωή. Και όμως βιάστηκα να μεγαλώσω και δεν κατάλαβα τίποτα. Η ζωή μου πέρασε απο τα μάτια μου σαν ταινία μικρού μήκους. Θυμαμαι η μάνα μου είχε γλυτώσει τότε απο σοβαρό τροχαίο. Ηταν μοιραίο να ζήσει. Να την έχω σαν πατέρα και μητέρα όποτε θελω. Ηταν 2 σε ενα ο κόσμος της, στην αδερφή μου και σε έμενα. Ημουν τότε στην ηλικία των 9. Θυμαμαι μας μεγάλωνε η γλυκιά μου η γιαγιά .Μεγαλωσα πια . θυμάμαι που άλλαζα σπίτια καμια δεκαριά. Μα είχα μάθει τον δικό μου τον προορισμό. Ο δρόμος μου έμοιαζε τερέν. Έβαζα τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου να κοντραριστουνε. Στο τέλος φυσικά βγήκα με ψυχολογικά προβλήματα τωρα δεν υπάρχει λόγος κάτι άλλο να πούμε. Κάποιοι μ αγαπουνε όπως ειμαι και όπως τους κανω να με θυμούνται.Αυτη ειναι η οικογένεια μου. Η γυναίκα μου και κάποιοι φίλοι. κάποιοι μοναδικοί, ανεκτίμητοι θαρω, που δεν τους ξαναβρίσκεις . Σιγοφεγγουν σαν καντήλι.Απλα μεγάλωσα στο μυαλό, μα η καρδιά μου παραμένει τοςο νεογέννητη, μοιάζει σταματημένη. Καμια φορά την ακούω να χτυπάει και να φωνάζει δυνατά πως θα σπάσει. Εχει φλιπαρει με την σημερινή γαμημενη μικροαστική τάξη. Ειμαι και εγω ενα κομμάτι απ αυτήν και αυτο δεν πρόκειται να αλλάξει. Όλοι οι βολεμένοι τωρα μοκο. Παιζει πείνα και αρρώστιες στον δρόμο. Τα έχουν ολα και το κράτος στέλνει μπλόκο οι αγρότες στα τιμόνια έχουν κλείσει και τα σύνορα στο νότο. Παιδια πρόσφυγες παρακολοθουνται και έπειτα απαγαγονται απο σπείρες και κυκλώματα πελώρια. Παρακολούθα ρε τα συμφραζόμενα. Ήρθαν τα τζοβενα πολιτικοί στον ασσο. κρέμονται απ τα εδώλια. Από την άλλη εμεις μοιάζουμε τοςο μικροσκοπικοί που δεν μπορούμε τίποτα να κάνουμε. συγκαταλέγονται οι μορφές μας σαν μόρια, μικρόβια. Θα τους πατήσουμε όμως θα το δεις! Θα σταματήσουνε ολα τα μνημόνια και νταραβερια νταβατζήδων με την τρόικα. Δωσε βάση σε ολα αυτα γιατι ξεκίνησα αλλιώς, κάτι με συνεπήρε και κάπως περίεργα κατέληξα στο τέλος. Δες λιγο εδω. Ειμαι ανθεκτικός σαν κονσέρβα ανοίγω και κλείνω. Το αποφάσισα. Θα μείνω και για πάντα θα με θυμάσαι. Θα με νιώθεις απο πάνω σου να σε κοιτώ στο κρεβάτι που κοιμάσαι. Οπως και όποιος, οποία να σαι, ο,τι θεό και να αγαπάς, απλά στο λέω να το κρατήσεις μην φοβάσαι! Θα τους πατάμε μια ζωή, θα το κάνουμε το βήμα.. Η ανηφόρα πέρασε. Τωρα ευθεία δίχως τέλεια, δίχως πίκρα !

http://youtu.be/T9pF49LkxZY


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 0
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο