| |
Μου'χες πει μιαν αυγή,
με δογμάτων κραυγή,
μ'ενοχές για το πριν και το τώρα.
Πριν στη νύχτα κοπώ,
να μου πεις σ'αγαπώ,
της φυγής μου να κόψεις τη φόρα.
Κι άμα πιάσει βροχή,
με λυγμών αμυχή,
το ποτάμι πριν έρθει απ'το νότο.
Να μου πεις: "Βγες και δες,
των εχθρών τις ορδές,
τις κλαγγές στων σπαθιών τους τον κρότο".
Σου 'χα πει να μη λες,
για ερώτων φυλές,
για φυγή σε αλλόκοτα βάθη.
Να 'σαι προ των πυλών
κι οι ρωγμές των πολλών,
λησμονιάς να φαντάζουν αγκάθι.
Αχ! ονείρου μου φως,
ο καημός μου ο κρυφός,
σε ανιχνεύει από ώρα σε ώρα.
Να'σουν ήλιου ματιά,
μιας αγάπης φωτιά,
άγιο κάστρο στων μύθων τη χώρα.
Με τους ήχους αυλών στη σκοπιά,
με τις νύχτες σαν θάνατου κόρνες
Για ποιου κόσμου μιλούν ανθρωπιά,
νταβατζήδες οι ηγέτες, και πόρνες....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
