Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130938 Τραγούδια, 269496 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τώρα που φεύγεις
 Καλημέρα στιχοοικογένεια ! - ε -
 
Τώρα που φεύγεις μην μ' αφήνεις μοναχή
Μέσα σε γκρίζες αγκαλιές και αυταπάτες
Κράτα την σκέψη μου μαζί σου στη βροχή
Μέσα στου δύσβατου του έρωτα τις στράτες...

Τώρα που φεύγεις θα κοιτώ τον ουρανό
Δίχως ελπίδα στο φεγγάρι θα φωνάζω :
" Κάθε Χριστούγεννα και πιο πολύ πονώ
Κλείνομαι μέσα μου βαθιά κι αναστενάζω "...

Τώρα που φεύγεις.. κλαίγοντας θε να γελώ
Για τ' απροσπέλαστα τα τείχη της ζωής μας
Στα όνειρά μου μοναχά να σε φιλώ
Και μία πέτρα να πλακώνει την ψυχή μας...

Τώρα που φεύγεις.. μην γυρίσεις να με δεις
Μες στις σκιές δεν συνεχίζεται η ζήση
Βρες τη χαρά.. στα χέρια της να κρεμαστείς
Κι άσε τον πόνο κάποια νύχτα να με πνίξει...

Τώρα που φεύγεις.. συλλογίσου μοναχά
Στάθηκα κάποτε γυναίκα στο πλευρό σου
Κι ύστερα αφήσου στα σκοτάδια τα φριχτά
Κρύος ιδρώτας να γλυστρά στο πρόσωπό σου...

Τώρα που φεύγεις.. σπάνε βράχοι και βουνά
Στάζει η ομίχλη μια πικρή μελαγχολία
Ποιός το αντέχει σαν και μένα να πονά
Σε μιαν ανέλπιδη γαλάζια νοσταλγία ;...

Τώρα που φεύγεις.. το μαντήλι τυραννά
Ένας αγέρας.. υγρασία φορτωμένος
Από τα μάθια ένα δάκρυ μου κυλά
Τι για τα ξένα αναχωρείς.. απελπισμένος...




19-12-2007





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
Κων/νος Ντζ
20-03-2016 @ 10:51
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αψογο!
ταπεινος ναρκισσος
20-03-2016 @ 11:49
Τώρα που φεύγεις.. σπάνε βράχοι και βουνά
Στάζει η ομίχλη μια πικρή μελαγχολία
Ποιός το αντέχει σαν και μένα να πονά
Σε μιαν ανέλπιδη γαλάζια νοσταλγία ;...
Σεβαστικά ουράνιος και απαραγράπτα συγκλονιστικός
ο χειμαρρώδεις αφηγήσεως στίχος σου ! ! !
Καλή Κυριακή σου Μαρία ! ! !
Μ.Ελμύρας
20-03-2016 @ 17:47
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κώστας 1959
20-03-2016 @ 18:20
Γεια σου Μαράκι.
...Τώρα που φεύγεις.. σπάνε βράχοι και βουνά
Στάζει η ομίχλη μια πικρή μελαγχολία
Ποιός το αντέχει σαν και μένα να πονά
Σε μιαν ανέλπιδη γαλάζια νοσταλγία ;...
Άψογη η επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιείς στο ποίημά σου και άριστο (αντικειμενικά) το αποτέλεσμα !!!
::theos.:: ::hug.:: ::4076.::
ΒΥΡΩΝ
20-03-2016 @ 22:30
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Black Butterfly :)
20-03-2016 @ 23:12
::up.:: ::rock.::
Αικατερίνη Βασιλείου
21-03-2016 @ 00:15
Όμορφο, λυρικό θα έλεγα, με ένα τόνο εκδίκησης. Τόσο γλυκιάς που αναρωτιέσαι πόσο μικρό είναι το διάστημα ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος. Πραγματικά θα ήθελα να γνωρίζω αν είναι αυτοβιογραφικό. Αν είναι από ένα κορίτσι που γνώριζα παλιά, (pet shop), είμαι σίγουρη πως είναι μια βιωματική ιστορία εικόνων. Όπως και να έχει,
μπράβο κι εύχομαι ένα καλό και γλυκό βράδυ.
ΒΥΡΩΝ
21-03-2016 @ 07:07
Στο ερώτημα που μου έθεσες,
η απάντηση είναι:
Διά ασφυξίας, επιτυνχανομένης,
με πολλαπλά ..γλωσσόφιλα...! ::yes.::
Μαρία Χ.
21-03-2016 @ 09:45
Κατερίνα μου καλημέρα ! Ναι.. η Μαρία με το pet-shop είμαι ! Κι εγώ είδα το όνομά σου τις προάλλες και υπέθεσα πως ίσως ήσουν εσύ ! Χαίρομαι τόσο που συναντηθήκαμε και θα τα λέμε και από εδώ ! Θυμάμαι κάποια γραπτά σου που διάβαζα τότε στο σπίτι σου και ήταν εξαιρετικά ! ::smile.:: ::hug.:: ::love.::
annadrak
21-03-2016 @ 09:53
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αικατερίνη Βασιλείου
21-03-2016 @ 18:44
Mαράκι μου, καλησπέρα. Χαίρομαι που βρεθήκαμε ξανά, έστω και με αυτό το τρόπο. Ελπίζω, κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά. Πολλά φιλιά!
ακριτας
21-03-2016 @ 23:03
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο