| |
Ακίνητες σκιές στου δρόμου την οθόνη
Τ' αγριωπό φεγγάρι με πληγώνει
Χαϊδεύει με μανία και γδέρνει το κορμί μου
Το βλέμμα του, χαιρέκακο, μαστίζει την ψυχή μου
Περίμενα να γίνει αυτό που τόσα χρόνια περιμένω
Το ρίγος το βουβό, το πάθος το κρυφό να με αγγίξει
Σαν επιβάτης, σ’ αδειανό σταθμό, που περιμένει τρένο
Ενώ εκείνο, από ώρα, έχει τρεις φορές σφυρίξει
Φιγούρες νοτερές, κόκκινα φώτα, μουσική από πιάνο
Ζωή δίχως εκπλήξεις, καλοστημένη και αργή
Κουράστηκα ν’ αναζητώ, να δίνω, να μη φτάνω
Εκείνο τ’ όνειρο που ποτέ αλήθεια δε θα βγει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
