| |
Ο πόθος για το τέλος που δεν έφτασε ποτές
μοιάζει με του φοίνικα το γοερό τραγούδι.
Εκεί που οι έρωτες ατροφούν γεννιούνται στάχτες
κι εκεί που η λάβρα -πάντα βέβαιη κι ακαταμάχητη- τις συναντά,
γεννιέσαι εσύ· ο ιδαλγός που απέτυχε το άλγος να ναρκώσει.
Σε αισθάνθηκα αιχμηρό ή το ονειρεύτηκα,
σα δεμένος να διαβαίνεις για την καρδιά του ήλιου.
Κι εγώ με την ανηδονία και την αιδώ του παρατηρητή,
στη διωδία της γένεσης με την καταστροφή,
να υπάρχω, ανάθεμα, μια ανάσα πριν ή δύο μετά;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
