| |
Στη σιωπή, μέσα έκρυψες αλήθειες,
της ζωής σου κακές συνήθειες και την άλλη σου εκδοχή.
Θα μας βρει, η νύχτα μες στους δρόμους,
ν' ακουμπάμε σε άλλους ώμους και λέξη δεν θα βγει.
Μου είπαν κάτι φίλοι, πως τσάμπα ο κόπος,
Πως σε σένα κερδίζει του εγωισμού ο τρόπος.
Κι ύστερα έμαθα για σένα, πως τα φεγγάρια σου είναι ματωμένα.
Κι αν έκανες πως νοιάζεσαι για μένα, ίσως να είχες χάσει της ενοχής τα τρένα.
Κι ύστερα έμαθα για σένα, πως τα μάτια σου είναι παγίδες.
Κόβεις στις ζωές τα φρένα και οδηγείς σε καταιγίδες.
Μια φορά σου ζήτησα βοήθεια κι έκανες πως δεν με είδες.
Στα ξυστά, πέρασες απ’ την αγάπη,
κύλησε ένα κροκοδείλιο δάκρυ και χάθηκες μετά.
Μια σκιά, τόσες μέρες να κυνηγώ,
να μην σε πιάνω και να πονώ, έχεις άπονη καρδιά.
Τo πολύ που σου έδωσα , σου φάνηκε για λίγο.
Και ‘γιατί’ στον χαμένο χρόνο να πνίγω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
