Οι μέρες κορδόνι σ ανέμη
τραβούν μια γραμμή τελειωμένη
με παίζουν σαν φως μες στα μάτια
κι ενώνουν τα σκόρπια κομμάτια.
Γαλάζιες λωρίδες φωτός
ακτές και νερά του Διός
ανταύγειες χτυπούν στη σπηλιά
κι ο βράχος δε βγάζει μιλιά
στα πόδια το κύμα δε φτάνει
ορίστε! τον χάνω με χάνει
χαμένος ο χρόνος πριν δύσει
χαμένος πριν ήχος τον σβήσει
Κομμένες φωνές του ξερές
καμένα χαρτιά Τι μου λες!
βουνά από στάχτες για αγάπη
μιλούν μα και κλείνουν το μάτι.
