| |
Υπάρχουν άνθρωποι που ηδονίζονται
Όταν ασπάζονται τον σκελετό σου
Που βάφουν λευκά τα μαύρα ένστικτά τους
Και κραυγαλέο εκφράζουν ενθουσιασμό
Καθώς ατενίζουν τα δάκρυά σου
Απόψε το φεγγάρι έχει κάτι από τη θλίψη μου
Η νύχτα ετούτη έχει κάτι από τη μοναξιά μου
Απόψε ξύνω τις πληγές μου
Κανείς δε με καταδέχτηκε
Οι μορφές σας γεμάτες ζάρες
Ήπιαμε κάποτε κρασί από το ίδιο ποτήρι
Η γεύση σας μ’ ακολουθεί
Και οι μορφές σας με ταράζουν
Άρχισα ν’ απομονώνω τις ελπίδες μου
Μέσα σε θάλαμο ψύξης
Τις συντηρώ, μα κατά βάθος
Τις έχω ταριχεύσει
Μοιάζουν να κουρνιάζουν
Μα είναι φρίκη
Τι ωφελεί να προσδοκάς
Τρέφοντας αισθήματα για όρνεα;
Καιρός να πάψω να φροντίζω
Για το καλό των επικίνδυνων φίλων...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
