| |
Μακάρι, κάθε μέρα να λέγαμε καληνύχτα. Και από δυο καληνύχτες. Μήπως κάποτε κάτι σου τύχει, και δεν μπορέσεις να μου πεις. Αλλά να λέμε ή να 'χουμε πει... μην και κοιμηθώ χωρίς την καληνύχτα σου. Γιατί τότε...γιατί τότε. Τότε, κοιμάμαι δύσκολα. Βασικά τότε, δε θα κοιμηθώ καθόλου. Θα σκέφτομαι, μονάχα, όλη νύχτα. Μόνο βασανιστικές σκέψεις όμως. Εγώ με το που πέσει το φως να κοιμηθεί, δε φοβόμουν κάνα μπαμπούλα σε καμιά ντουλάπα. Φοβόμουν τις σκέψεις. Κι εκείνες δε φοβόντουσαν εμένα, και έσκαγαν οι επιθέσεις, σα να 'σαι σε πεδίο πολέμων. Ακούς; Όχι πόλεμος, πόλεμοι. Κάθομαι σαν το δαιμονισμένο και χτυπιέμαι πάνω-κάτω-αριστερά-δεξιά-διαγώνια, όλα στο κρεβάτι όμως. Μη φύγουμε απ' τα πεδία μαχών. Πόσοι έχουν δώσει την τελευταία τους μάχη, εκεί πάνω; Χάνω λογαριασμούς, ψυχή όμως ακόμα έχω. Δαίμονα, μισές δουλειές κάνεις; Ή λάθος δουλειές κάνεις;; Με κουνάς πέρα-δώθε, μπας κι έτσι μου βγάλεις την ψυχή.. Αμ, δε. Θες την ψυχή μου; Απλά διέγραψε Την, απ' τη ζωή μου. Χωρίς να τη σβήσεις απ' το μυαλό μου, η ψυχή μου δε θ' αντέξει, θα εγκαταλείψει. Η χρυσή μου, θα σ' ανταμείψει. Κι εγώ, όπως πάντα, μαζί της. Αυτό που σου λέω. Πάρ' την από 'μένα, και η ψυχή μου είναι στο ράφι σου, στα σίγουρα. Τόσο δύσκολο είναι; Μην είσαι κουτός. Τι συνέβη; Οι δαίμονες δε σκέφτονται; Μπροστά σου, χτυπάει η λύση, χτυπούν οι φλέβες μου για τη Λύση. Ηλίθιο, μεταφυσικό, άμυαλο πλάσμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
