| |
Οσο ποναει ένα δακρυ,ενός μικρου παιδιου
Τοσο μου κοστισε η αγαπη, του σκληρου σου εαυτου
Όπως τα ανθη στην αυλη,ζητουν το οξυγονο
Εγω ζητω εσενα ,να ζησουμε στο χρονο
Όμως εσυ δεν ψαχνεις αληθεια
Γυρευεις για λογια και παραμυθια
Πουλας το κορμι και την ψυχη σου
Γινεσαι σκλαβα της ψευτικης ζωης σου
Πες μου αναθεμα γιατι ?
Θαρρω πως ηταν ψεμμα,τα λογια και οι αφορμες
Αφου επνιξες στο αιμα,τις μεγαλες μας στιγμες
Και τα βραδια που φοβοσουν,των ανθρωπων τη σκια
Σου ψιθυριζα θυμαμαι,πως θα πανε όλα καλα
Όμως εσυ δεν ψαχνεις αληθεια
Γυρευεις για λογια και παραμυθια
Πουλας το κορμι και την ψυχη σου
Γινεσαι σκλαβα της ψευτικης ζωης σου
Πες μου αναθεμα γιατι ?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
