| |
γέμιζε η βάρκα με νερό,
καρφιά για μπάλωμα δεν είχε
ψάρια και που 'πιανε ένα δυο, για πούλημα δε 'φτάναν
όμως φτουρούσαν στη φωτιά την πείνα να ξεχάσει
και τα 'φτιαχνε η μάνα του, και χόρτα που κουρέψαν
και κονομιές που κράταγε παλιά, απ' τα χωράφια
του 'δινε δα καμιά φορά για δόλωμα και δίχτυα
και μάθανε και ζούσανε χωρίς να καρτερούνε,
τις μέρες τις καλύτερες που Κάποιος τους στερούσε
Κι αγάπαγε ο γιος τη μάνα του, σα μάνα του και κόρη
κι εκείνη του 'δινε για δυο, σα να 'χε γιους φροντίδα
Όταν η μάνα έφυγε, παρά τις Προσευχές του,
ο γιος δεν πήρε ως έκανε δόλωμα για τα ψάρια,
αφού δεν είχε άνθρωπο να τρώγανε παρέα
και πήγε και αγόρασε κυδώνια και τα πήγε
σε μια γριά γειτόνισσα που του 'κλαιγε τη μάνα.
και αίτημα της έκανε να φτιάξει -με μεράκι-
ό,τι ποτέ δεν έφτιαξε καμιά στη γειτονιά τους!
και κάθισε και χόρτασε, κείνο το μεσημέρι
μια συνταγή που ζήλευε η μάνα του από χρόνια,
που 'χε ακούσει που 'λεγε μια άλλη στο χωράφι.
Στη μνήμη της το έφαγε γλυκό, γλυκό κυδώνι!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
