| |
ριγμένος στα ρηχά απόκοσμη βγάζω φωνή
μα υπάρχω στο σώμα μου ακόμα
απάτη δεν ειναι του μυαλού ούτε και το χρώμα
είναι του μέλλοντος γιορτή μου που αργεί
με λαχτάρα ψάχνω που πάει η θάλασσα να βρώ
στα βάθη μου με τη φωτιά τι θα απογίνω
χρόνοι περνούν και πάνω,κάτω ισορροπώ
πόσο θα πονέσω,εδώ στο έλαχιστο αν μείνω
σκύβω ν'ακούσω ως τις πηγές που νάναι ο καιρός
καιρός της αγάπης που φέγγει απόπερα κι απλώνει
δίχως τρόμου υποψία ο πλατύς κι αληθινός
με τα χέρια του ολανοικτά ψηλά να με σηκώνει
κάνε τα χέρια του ορατά ήλιε και θεέ μου
να με ζυγώνει τέτοιο αγκάλιασμα κι άλλο τόσο
να μούρχεται απο παντού με τ'άλογα τ'ανέμου
σμίγω μ'ένα-δυό σύννεφα τον καλπασμό να νιώσω
θερμής αγάπης λόγια ,λαχτάρες ,ζάλισμα μεγάλο
μες στην πλημμύρα του καημού ο έρωτας να γελάει
πως λάμπει η ζωή στην όψη μου τον τρόμο αλλού θα βάλω
τ'αγαπημένο φάντασμα μαζεύει τα φτερά του και με κοιτάει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
