| |
Πόσες σταγόνες τ' ουρανού,
στο απύθμενο φιλί σου,
παίρνουν τη ρότα του καιρού,
και ακολουθώ μαζί τους...
Νότες γλυκές μεταλλικές,
σαν κρύσταλλοι θροΐζουν,
έρχονται απο το παρελθόν,
και τον αέρα γλύφουν....
Κρατήσαμε σφιχτά τις αγκαλιές,
σαν χέρια στον γκρεμό τους,
και τις καρδιές γλυτώσαμε,
πριν βρουν τον θάνατό τους.
Δεν είναι οτι σε αγαπώ,
σαν λέει άλλος σ' άλλον,
είσαι εγώ και είμαι εσύ,
δεν ύπαρξα μονάχος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
