| |
| | ~* Τρυφερή παραζάλη *~ |  | | | Επικαλούμενος, των θαρραλέων ιπποτικών σκέψεων, που τριζοκοπούσε το σπαθί, πάνω στο τολμηρό άτι, με ορθή τη χαίτη, έκοψα το αδάγκωτο μήλο | | |
[align=left][B][I]
. . *~* Τρυφερή παραζάλη *~*
Καθυστέρησε το φεγγάρι κι ήμουν μόνος,
στις αναδυόμενες σκέψεις
στα προπύλαια της άσπλαχνης νύχτας
όταν στα ρέζιγα σύννεφα,
προσπαθούσα να ξεκολλήσω,
τον καθρέπτη που μου χάρισες,
λίγο πριν ακόμα φιλήσω, αχόρταγα
τα πόδια της σκέψης σου.
Ενώ μετρούσα πλανεμένος
σπασμένες φτερούγες
σαν οδοιπορομάχος της ανεκτικότητας,
στο αποξηραμένο χώμα,
της ανήλιαγης λίμνης,
με παράφορη ελπίδα μιας ολιγόχρονης βροχής,
στις όχθες με τα βαλτόχορτα, να θροΐζουν
καρφωμένα στη γλίτσα, σαν βούρλα,
μιας αχαΐρευτης σκηνοθεσίας ...
Πυρπολημένος κι απολωλός Ιχνηλάτης,
σε συντρίμμια και πασαλειμμένα σανίδια,
εντόπιζα την απέχθεια, της συρφετής πούδρας
στα σκαρφαλώματα, της οργιώδους πληγής.
Επικαλούμενος,
των θαρραλέων ιπποτικών σκέψεων,
που τριζοκοπούσε το σπαθί,
πάνω στο τολμηρό άτι, με ορθή τη χαίτη
έκοψα το αδάγκωτο μήλο.
Προσφέροντας την αίγλη,
της πρώτης προαιώνιας δαγκωματιάς
με το φιλί της άναρχης επίγνωσης
δίχως να ρωτήσω το "γιατί",
στων καρφιών τη ψύχρα, να χύνεται το αίμα,
σπιλώνοντας της φύσης,
την αφυδατωμένη ανάσα.
Ερεθίσματα ξύπνησαν και τράβηξαν τη χλαίνη
στη "τρυφερή παραζάλη", κόβοντας τις λαιμαριές
με τις ιριδόχρωμες, φλογόσκιρτες έγνοιες,
κι άνοιξαν οι πηγές
κι έλαμψαν οι ηδονικοί πορφύρες
κι ακούστηκαν της ψυχής, οι κραυγές,
στην ανατριχίλα της συνεύρεσης ...
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
24-06-2016 @ 17:39 | ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
24-06-2016 @ 23:57 | Πανεμορφο Νικολα μου, φιλια καλο ξημερωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
