| |
-Εσύ.
Μέσα σε μια πόλη εκατομμυρίων αγροίκων, μέσα σε μια πλυμμηρισμένη θάλασσα προϊόντων και σάπιων ιδανικών, καπνίζοντας και περπατώντας κάπου στο Αιγάλεω, με χαιρέτησες πρώτη φορά.
Ανάμεσα σε πλήθος αόμματο και βουβό, αναγνώρισα αμέσως ένα συναίσθημα βαθιά χωμένο στις αναμνήσεις μου. Την αθωότητα ενός μικρού παιδιού μέσα στη τεράστια ελευθερία της ανήλικης άγνοιας του.
Δε μου ήταν καθόλου δύσκολο να σε ξεχωρίσω. περιβαλλόμουν από πανέμορφα προσωπεία και σκοτεινές ψυχές μα το φως της διαύγειας στο πρόσωπο σου ήταν σα φάρος που έδειχνε το δρόμο στη στερημένη καρδιά μου.
Απλανές, στιβαρό, ευθύ βλέμμα με ένα μόνιμο συνεχές μειδίαμα να το δίνεις δώρο σε κάθε θλιμμένο περαστικό στο διάβα σου. Απαλά βήματα και αρμονικές κινήσεις του σώματος σου να ζωγραφίζουν με χρώμα κάθε καρέ από το σκηνικό της γκρίζας πόλης όπου ζούσε η φιγούρα σου.
Ένα ταλαίπωρο αγρίμι και εγώ που είχε την τύχη να ξεπροβάλλει την καθαρότητα του είναι σου την κατάλληλη στιγμή και να εκμεταλλευτεί κάθε υπέροχα θετικό στοιχείο της προσωπικότητας σου απλά αντικρίζοντας σε.
Μύρισα τόσο βαθιά το άρωμα της ιδανικής διαφορετικότητας σου που εθίστηκα αμέσως και καταστράφηκα γλυκά νοσταλγώντας σε κάθε στιγμή από τότε που σε γεύτηκα δειλά και τυχαία αλλά τελικά, καρμικά.
Ένας υπερπληθωρισμένος μα μοναχικός πλανήτης, ένας υλικά μπουχτισμένος και άδειος κόσμος που απλά έχει ανάγκη περισσότερους ανθρώπους σαν εσένα.
Απλά... Εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
