Γύρω όλοι κλαίνε, μωρά αθώα πεθαίνουν
ʼνθρωποι ξεψυχούν και παύουν να ανασαίνουν
Αγάπες πονάνε, το ίδιο και οι ψυχές
Μα εσύ αγάπη μου δεν θέλω να μου κλαις
Τα μάτια σου βουρκωμένα μοιάζουν σε σύννεφα συναγμένα
Όλα στου πόνου τη πηγή συγκεντρωμένα
Σταυρώνουν την ψυχή μου, κάνουν τα όνειρά μου κομμάτια
Εσύ να γελάς, καρδιά μου, κι ας κλαίνε τόσα μάτια
Τα όνειρα πεθαίνουν κι οι ανάσες λιγοστές
Τρελά χορεύουν στου θανάτου το κρεβάτι οι ψυχές
Κι εσύ κάθεσαι άλμπουμ να κοιτάζεις
Να γελάς με νοιάζει κι για άλλους από πόνο μην σφαδάζεις
Τόσα τα χρόνια πέρασαν κι όλο εσύ μου χαμογελάς
Αυτό μου φτάνει για να ζω, γλυκά να μου γελάς
Να νιώθω ότι υπάρχει έστω κι κάτι στον κόσμο αυτό
Για το οποίο αξίζει μονάχα να ζω
Εσύ να γελάς, με τον ήλιο να συζητάς
Να μην κλαις και να μην πονάς
Να ζεις όλη σου τη ζωή κάθε στιγμή
Να ζεις χωρίς να φοβάσαι κάθε έκπληξη μεγάλη ή μικρή
