| |
Για όποιον μέθυσε με κρασί,
με χείλη,
με μια έναστρη νύχτα,
ή ένα ποίημα.
Για όποιον χάθηκε στην έρημο,
στην προσμονή,
στην όαση μιας σκέψης,
ή στο κενό.
Όποιου το στήθος χτυπά,
από τον πόθο,
για ένα τελευταίο λεπτό,
για ένα καινούριο λεπτό.
Για τις βροχές μας,
τις ανάσες μας,
τα χέρια που έκλεψαν,
την γύμνια μας.
Ας κοιτάξουμε ψηλά,
ας πιάσουμε απ’ την άκρη,
το απέραντο,
ας φωλιάσει δίπλα μας.
Για εκείνους,
που ψιθύρισαν,
προς εμάς,
ας τους ακούσουμε.
Για τον εαυτό μας,
για ένα όνειρο λευκό,
για το τίποτα,
ας αφουγκραστούμε.
Για τον βιολιστή μιας στέγης,
για ένα κομμάτι χαρτί,
για την σιωπή,
ας κραυγάσουμε.
Για όποιον έγινε πνεύμα,
πίσω από ένα βουνό,
για την αστραπή,
για την αιώνια λιακάδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
