| |
[align=left][B][I]
. . *~* Ιχνηλατώντας *~*
Μολονότι αδημονώ τη ζέστη σου,
μέσα στο καλοκαίρι
και ξεφυλλίζω "ιχνηλατώντας",
χαγιάτι τ' ουρανού,
της θάλασσας σου να πάρω την αλμύρα
και τ' άρωμα σου, ζωή ...
του ακριβού.
Πάτησα στο σκαλοπάτι της αμαρτίας
κι ανέβηκα στον εξώστη σιωπηλά
να σ' αγκαλιάσω, ήμαρ της οπτασίας
και να ποτίσω, τα χείλη σου φιλιά !
Δεν κράτησα προσχήματα
στην έλξη,
ούτ' έσβησα της φλόγας το λαμπό,
δεν μ' ενδιέφερε το πότε θα φέξει
στη περιπέτεια,
αυξάνω τα μποφόρ.
Δεν έχει ατέρμονα ο χρόνος
να ξανά γύριζε στις ίδιες στιγμές,
που το αμάρτημα, επάνω στο άλλο
επαναλάμβανε, ζωογόνες αρχές.
Τι λες ?
Ακούω κραυγές,
του παρελθόντος το χρώμα.
Κοίτα να δεις,
τη φωτιά της στιγμής,
πως ζωγραφίζω ακόμα ...
Μάθε,
να κλείνεις το "θέλω",
σε θέλω,
με θέλεις,
εκεί στον εξώστη θα με βρεις,
να γράφω το ρήμα "περιμένω"
κι απ' την αλάνα, στα ψηλά θ' ανεβείς !
Στων αινιγμάτων τη μαγεία,
εμβαθύνω,
στους παραλλήλους
και "στα πλάτη της Γης" !
. * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
