| |
Η Αττική αδέκαστο σύκο περιχυμενο τον υποχρεωτικό ήλιο της,
Γλαύκα στο κλαδί της Ουτοπίας, γαλή στο νύχτιο δράμα που αρχίζει των συμβόλων το θέατρο,
Εντός των τειχών-
Αρχαίε θεέ, πού καθεύδεις τώρα;
Ποιός σε υμνεί; πού στρέφεις τα θυμωμένα πυρά σου;
Το αμπέλι μεστώνει την γλαφυρή ρόγα του σταφυλιού,
Ο μούστος φτάνει τα τερπνά στιχάκια μου.
Αττική είσαι ζυμωμένη από φωτιά ανάλλαχτη και που την κανοναρχούν οι αύρες του πελάγου και οι τάξεις των αγγέλων-
Άθληση μες τα στάδια της Ομορφιάς, δαίμονα που αρμοζεις στην καρδιά μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
